Heine se "Lorelei": 'n ou Duitse legende

Ryn naby Kaap Lorelei sterk beperk sy vloei. Op hierdie punt, is dit baie gevaarlik vir navigasie. Daarbenewens, dit is hier waar dit is baie diep. Die wind suis rondom die Kaap en aan die teenoorgestelde kant kan klanke van die waterval hoor. Noem een keer vertaal as "die rots wat fluister". Onder water was riwwe wat gevaarlik draaikolk vloei geskep. Saam het aanleiding gegee tot baie skeepswrakke. Jong romantiese digter in die "Boek van Songs" in 1823 het die ballade "Lorelei." Genrih Geyne was nie die eerste wat hierdie onderwerp aangespreek word. Hy geromantiseer dit as vereiste, en die era van sy persoonlike ervarings.

vertalings Heine

Meer as een keer en op verskillende tye van die gedig Heine se "Lorelei" behandel die beste Russiese digters. In elkeen van hulle jy kan verskille te vind. Die beste vertaling van Heine se "Lorelei" kyk na die werk van S. Marshak. Maar hierdie keuse - 'n subjektiewe voorkeur. Die skrywer van hierdie artikel verkies die vertaling van Heine se ballade "Lorelei", wat die Vilgelm Levik geskep. Dit is ook interessant om die krip vergelyk met die vertaling. In hierdie werk van die Duitse poësie en musiek so raak dat dit 'n volksliedjie.

Die tema van die gedig

Beskryf kortliks waaroor dit gaan Heine. Lorelei - zlatovolosaya pragtige vrou - sit op 'n hoë rots en sing, sodat elkeen wat daarlangs verbygaan,, onwetend gooi roeispane of seil, en begin om haar sang te luister en kyk as sy kamme haar goue hare 'n goue kruin. Op die oomblik, die lug is koel, donker ... Ryn vloei rustig. Die foto is so mooi, dat die leser en swemmer vergeet insidiousness van die Ryn. Dit is nie verbasend dat Shipman kry gewoond aan skitter op die top van 'n krans en luister na geheimsinnige melodiese rympies. Hy ophou om die rots sien, en voor hom is net 'n mooi gesig, waarvan die Goddelike klanke redelik maak hom die verstand te verloor. Die einde is altyd een - swemmer sterf. Dit gesê, in die eerste verse van Heine, 'n verhaal van die ou tye.

poëtiese trope

Op die Russiese Vilgelm Levik verkies ek amphibrach. Rym gebruik hy die kruis as die oorspronklike. 24 lyne in 24 lyne en tolk in die Duitse gedig. Ons het begin om te oorweeg Heine gedig "Lorelei". Ons digter nie afgewyk van Heine. Die liriese held is op die oewer, en sy siel is verward hartseer. Hy is agtervolg deur 'n ou verhaal vertel hy nou. Die digter voel die dreigende water koel. Vir die Ryn en aan die slaap geraak in die duisternis. Liriese held gaan na 'n ander wêreld en sien die laaste straal van vlam sonsondergang en steek hulle mens op die krans.

Lorelei

In die gedig is daar geen aksie. Dit gaan alles oor die beskrywing van 'n noodlottige skoonheid. Dit is dit, al in 'n goue gloed (hierdie woord is drie keer, langs mekaar geplaas, asook drie herhalings sy Heine gebruik), bewonder die liriese held, nooit om sy oë. Sy gladde aksie - die meisie kalm kam haar hare (hierdie frase is twee keer herhaal in Heine - Sie kämmt ihr goldenes Haar, Sie kämmt es mit goldenem Kamme) - fassinerende res. A magiese lied en skink uit haar mond, heeltemal betower en boei hom. En nie net vir hom nie, maar ook 'n roeier wat vergeet het oor golwe. Nou is die tragedie: absorbeer water swemmer. Heine praat van dit as 'n geleentheid wat nie voorkom kan word (Ich Glaube, sterf Wellen verschlingen). Die krag van die Loreley sang vermorsel al. Dit is hartseer die laaste twee verse beklemtoon Duitse digter: Und das hoed mit Ihrem Singen, Die Loreley getan.

gevaarlike draai

Die lied is vol onbekende krag, so opwindend roeier, het hy nie 'n groot rots in die voorkant van hom sien. Hy kyk net in hoogte, die pragtige meisie goud Lorelei. Liriese held verwag die einde: die aaneengesloten golwe ewig oor die roeier. Die hele rede vir sing die Lorelei.

Hoekom omgee 'n ou verhaal van die skrywer

Miskien omdat nie so lank gelede nie, het hy oorleef die ongeluk van sy hoop. Herlees Brentano, Heine het die beeld van die dodelike, onwetend die uitvoering berg skoonheid, wat hom opgewonde. Die digter was in liefde met Kuzinu Amaliyu, toe hy geleef het in Hamburg, maar sy het hom nie geantwoord nie. Sy ervarings het tot gevolg gehad dat lyne van ballades. Tydens die Nazi-era verbrand Heine boeke op die brandstapel. Dit is slegs toegelaat "Lorelei", wat as folk is waargeneem.